Zaterdag 6 mei 2017
5.116 Stappen en 173 km
De dag begint voor Peet een stuk eerder dan voor ons. Het ochtendritueel is zoals bijna iedere dag, we maken ons klaar, ontbijten, pakken de koffers en trolleys zo in dat we vanavond geen problemen op het vliegveld hebben. Ik heb teveel gekocht en ik moet dus wat kilo’s bij de meiden kwijt. Maar………… er kan vast nog wel wat meer bij, want de laatste dollars moeten nog even opgemaakt worden, het zou zonde zijn als die dollars mee naar Nederland moeten, ze zouden onderweg kunnen bederven.

Waar zullen we eten?
De winkels gaan pas om 10:00 uur open, de outlet is op nog geen anderhalve kilometer van ons hotel, waardoor wij heerlijk relaxt de dag beginnen. Om 10 uur zijn we bij The Crossings Premium Outlet. We gaan ieder onze eigen weg, ik wil nog even voor een portemonnee kijken bij Michael Kors voor Ro en ik wil nog wat extra kleding kopen voor Tiamo. Bij de Tommy en de Ralph slaag ik goed voor Tiamo, bij de kassa van de Ralph winkel voel ik me echt een ontaardde oma, ik vergeet compleet mijn kleinzoon die nu nog een klein boontje is. Snel ren ik nog even naar de baby afdeling en haal twee neutrale pakjes voor hem/haar. Pauli slaagt ook heel goed bij de Ralph winkel maar bij de kassa komt Peet erachter dat ze totaal niets in de uitverkoop koopt en voor alles de volle pond moet betalen. Gieren, want ze laat het allemaal achter. Onze Pauli is leuk, heel de vakantie koopt ze niets want ze vindt niets naar haar zin, nu dat ze wel naar haar zin vindt, wil ze de prijs niet betalen.
Bij de auto trekken we de trolleys uit de kofferbak en proppen zo goed en zo kwaad als het gaat, de nieuwe aanwinsten erin. Onze vlucht gaat om 19.30 uur, we moeten de auto af getankt inleveren en dan willen we ook nog eens drie uur van tevoren op het vliegveld zijn. We hebben nog zo’n 170 km te gaan, onder normale omstandigheden zou dit binnen 2 uur te doen zijn, maar………. we moeten door New York, ik weet niet of dat normale omstandigheden zijn. Rond twaalven houden we het voor gezien en gaan de laatste kilometers afleggen op Amerikaanse bodem.
Na twee dagen regen hebben we vandaag weer mooie weersomstandigheden en tuffen we lekker door. In de verte zien we de George Washington brug liggen, deze brug verbindt New Jersey met New York. We rijden de Hudson Rivier over en we zijn weer terug in New York waar de reis ruim twee weken geleden begon. Het einde is nu toch echt in zicht.
Uiteindelijk valt het verkeer reuze mee en kunnen we aardig doorrijden.

We leveren de auto weer in bij Alamo en pakken de airshuttle, deze brengt ons in no time naar het vliegveld. We checken de koffers in die hier wel zonder problemen mee mogen, ook al is die van mij twee kilo te zwaar. Wat een mierenneukster was zij op Brussel Airport met haar € 85,–, hier wordt mijn koffer gelabeld en gaat zonder gezeur gewoon mee. Kom………… we lopen naar de aankomsten want er zal toch wel iemand aankomen die wij kunnen verblijden met onze mooie koele blauwe koelbox. We zoeken een bankje waar we ergens rustig kunnen zitten om onze aardbeien, ananas en restjes op te eten, blijkbaar als mensen aankomen, willen zij, of mogen zij nergens zitten, nergens een stoel of een bank te bekennen.

We lopen terug naar de vertrekhal laten nog een paar keer onze paspoorten en boading passen zien voor we door de douane gaan. Al slenterend en winkelend lopen we naar onze gate. Peet koopt bij Victoria Secret’s nog wat luchtjes voor haar meiden en ze zorgt ervoor, zonder te mokken, dat wij een cafeïne shotje krijgen, door 4 lattes caramel machiattos te bestellen. Dit schreef zij in haar notities: “Dit gaat dus weer niet zonder slag of stoot, het valt soms echt niet mee om 4 Lattes te bestellen, het duurt al met al 15 minuten voor de bestelling goed is en nog zeker 15 minuten om het te krijgen, pppffff het werktempo ligt hier echt 95% lager dan in Nederland, maar hij was het wachten waard, en we hadden toch niks beters te doen.” Zo is het maar net Peet, we hebben tijd zat.
Ik zoek een plekje dichtbij een stopcontact zodat ik mijn laptop aan het infuus kan leggen en installeer mezelf om onze memoires weer bij te werken. We zitten nog heerlijk relaxed als de overige passagiers boarden, Conchi wordt nu toch wel wat onrustig en rent dan ook naar de gate. Terwijl wij al lachend naar de gate slenteren roepen we naar haar dat ze het vliegtuig tegen moet houden. Al lachend bereiken we het toestel en moeten hier dus wachten tot 19.35 uur.
De terugvlucht gaat zoals altijd, je probeert wat te slapen, wat niet echt van harte lukt. Je krijgt te eten. Je kijkt een filmpje. Je speelt een spelletje. Uiteindelijk heb je een houten reet en ben je blij als je even naar het toilet kunt lopen.
Ook de zon is blij dat wij Europa naderen want hij verwelkomt ons in vol ornaat. Wat een schitterend plaatje.
We landden mooi op tijd. Halen onze koffers en we lopen nonchalant en vol zelfvertrouwen door de douane. Uiteindelijk hoeven wij ons niet druk te maken want wij hebben niets aan te geven, we hebben niets gekocht in de USA.
De shuttle levert ons weer af bij de parkeergarage van Interparking en onze vierwieler staat ons al trouw op te wachten. De vier grote koffers passen goed in de kofferbak. De vier trolleys gaan bij Pauli en mij op de achterbank. In een vloek en een zucht brengt Peet ons thuis waar onze gezinsleden ons al staan op te wachten.
We hebben een mooie vermoeiende reis gemaakt maar we zijn thuis gekomen met een koffer vol mooie warme waardevolle herinneringen.
Liefs,
Las Mari Pepas